Vos

Ergens in een slaperig land aan de rand van een groot bos
sluipt hongerig en eenzaam een ouwe sluwe vos
Hij heeft al dagen niet gegeten en is helegaar niet blij
En nu sluipt ie stilletjes op zijn tenen naar een boerderij

Zijn hart slaat bijna over, twintig kippen op een stok
Zal dit dan het beloofde land zijn zachtjes opent hij het hok
Het lijkt verdomd het paradijs wel, het water loopt 'm in z'n bek
Ach zie die kippen vredig slapen, 't is toch allemaal te gek

Overvallen door emotie moet ie eventjes gaan zitten
en ziet met tranen in zijn ogen al die vette kippen pitten
Voorbij is heet de magere tijd, zie hier een koningsmaal
En hij peinst wie zal ik doden, slechts de helft of allemaal?

Ze zijn stuk voor stuk zo vet, een ieder zal m'n honger stillen
En waarom niet alle twintig, 'k kan ze op als ik zou willen
Voldaan en ingenomen sluipt de vos stil door het hok
Nog nooit zo luxe was zijn positie, twintig kippen op en stok

Hij wikt en weegt en overpeinst totdat ie 't zeker denkt te weten
Ik dood er één en spaar de rest, dan kan 'k daar later nog van eten
Overtuigd van het gelijk dat dit voor iedereen het beste is
Kiest de vos zijn kippetje, de dikste a'k me niet vergis

Hij bijt het beest subiet de strot af, wil genieten van zijn vangst
Maar wat gebeurt er, negentien kippen beginnen te kakelen van angst
Oprecht verstoord bij al die drukte kijkt de vos heel even op
Ach lieve dames, 'k ben aan 't eten, scheert u weg of houdt uw kop

Maar geen kip die naar hem luistert het geblèr verpest zijn maal
En omwille der lieve vrede doodt de vos ze dan allemaal
En had die ene vette kip zijn ergste honger al gestild
Nu overziet de vos een bloedbad en denkt: zo heb ik het niet gewild

Je hebt het spel, er zijn de regels, speel 't mee en heb geen angst
Zij die weten wat het zwijgen is die leven toch het langst
Als een ieder zich nou netjes aan de afspraken gehouden had
dan was de rest nu nog in leven en had ik morgen ook nog wat
Ergens in een slaperig land...

Tekst & muziek: André Manuel / Fratsen