Sprakeloos

Als ik jou zie ben ik sprakeloos

Haar ogen zijn zo vies geel-groen
Dat men door afschuw zou gaan gillen
Als het haar lukt haar ooglid op te tillen
Gelukkig bijna niet te doen

Doordat haar neus ietwat is vergroeid
Haar ganse voorhoofd heeft bedekt
't Is net alsof 't is dichtgegroeid
En blauwig groen gevlekt

Haar borsten zijn gigantische groot
Ze hangen neer tot op haar voeten
Zodat ze als ze 's nachts zou moeten
In het donker haar borsten stoot
Aan iedere tafelpoot

Maar zo hoeft 's nachts nooit te gaan
Dat kan bij haar slechts machinaal
Net als 't eten en 't staan
En haar hoofd is knetterkaal

Haar voeten zijn als twee banaan
Die krom achterstevoren staan
Zodat je denk: "He, daar komt ze aan"
Terwijl ze net is weggegaan

Vrienden heeft ze ook al niet
Er is niemand die haar wil kennen
Maar ik ben gek op die maffe griet
'k Zou haar best wel willen verwennen

Als ik jou zie ben ik sprakeloos

M'n lief ook al ben je radioactief
Besmet, ik heb je lief m'n lief

Tekst & muziek: André Manuel / Fratsen

« terug naar het overzicht